هموطن تسلیت

کیمیا جون تو زندگی یه لحظه هایی هست که نمی دونی با غمی که تو دلت هست چیکار کنی....غمت انقدر بزرگه که احساس می کنی دلت گنجایش این درد بزرگ را نداره.....

چند روزیه که من و همه هموطنانمون داریم این غم را تحمل می کنیم.....شنبه 21 مرداد زلزله وحشتناکی آذربایجان را لرزاند و دلهای همه ماها را ریش کرد.....

لحظه ای که شنیدم تبریز لرزیده من هم با تمام وجودم لرزیدم.....بغض کردم ولی نتوانستم اشک بریزم...مجال اشک ریختن نبود باید خبر می گرفتم....از آنا ،مامان بزرگ نازنینم که جانش به جانت بسته است و تمام وجودش سرشار از عشق به شماست....از خاله و افسانه نازنین، که برایم دنیا دنیا می ارزند...از عمه های عزیزتر از جانم و خونواده هاشون که برایم دنیایی می ارزند.....از عموهای مهربونم و خونواده هاشون که همیشه فقط محبتشان را دیده ام.....و از هموطنانم...از همزبانهایم....

من و پدرجون و مادر جون تلفنهایمان را گرفتیم دستمان....وای که چه تجربه وحشتناکی بود....با هیچ کجا نمی شد تماس گرفت....نه تلفنهای خونه ها جواب می داد...نه موبایلها انتن می داد...

هیچ کاری از دستمون برنمی اد جز دعا و یه سری کمکهای کوچولو....

دعا برای پدران و مادرانی که داغدار فرزندانشون هستند....

دعا برای فرزندانی که داغدار پدر مادرهاشون هستند....

دعا برای زندگیهایی که نابود شد....خانه هایی که ویران شد......سقفهایی که فرو ریخت....

دخترکم با دل بزرگت و معصومیتی که در کل وجودت داری از خدا بخواه که به همه این داغدیده ها صبر و تحمل این مصیبت را بده....

خداوندا می دانم که هیچ کارت بی حکمت نیست...می دانم که امتحان و آزمایشت جزیی از زندگیهایمان است ولی تو را به بزرگیت،به جلالت،به شکوهت و به این روزهای عزیز قسمت می دم که به همه ماها توانایی رویارو شدن با این آزمایشت را بده.....

خدایا تو بزرگی و ما کوچک...تو دانای دانایان هستی و ما هنوز در درک عظمت آفرینشت مانده ایم.... 

خدایا همه اینها را در نظر بگیر و امتحانمان را آسانتر بگیر.....